CZEŚĆ DLA NIEPODLEGŁEJ W MAŁYM PŁOCKU
Sanktuarium w Małym Płocku świętowało 104 rocznicę odzyskania przez Polskę Niepodległości. W centrum Uroczystości znalazła się jak być powinno Eucharystia. Mszy św. o godz. 10.00 przewodniczył Kustosz Sanktuarium i wygłosił patriotyczne kazanie. Po skończonej liturgii wierni i przybyli goście zgromadzili sią na placu przed światynią, aby poświęcić odnowiony krzyż upamietniający Jubileusz Roku 2002 oraz Misje Jubuleuszowe w tymże roku. Krzyż oraz granitowy cokół do niego powstał z fundacji Związku Piłsudczyków oddział w Małym Płocku. Po poświęceniu krzyża w pięknym korowodzie patriotycznym udaliśmy się pod pod pomnik Marszała Piłsudskiego, którzy powstał dokładnie cztery lata temu na 100 lecie odzyskania przez Polskę Niepodległości. Powstał on z inicjatywy P. Zielińskich z Małego Płocka, którzy powołali do istnienia Związek Piłsudczyków odział w Małym Płocku. Związek zrzesza kilkunastu członków, miłośników ojczystej historii niepodległościowej. Uroczystości pod Pomnikiem Marszałka Jóżefa Piłsudskiego zgromadziły tak samo jak Msza św. władze Powiatu, Starostwa oraz Gminy Mały Płock z Panem Wójtem Józefem Dymerskim na czele. Występ dzieci i młodzieży ze Szkoły w Małym Płocku przypomniał pieśni patriotyczne tego okresu. Poszczególne delegacje złożyły kwiaty i znicze przed pomnikiem Marszała - Naczelnika Państwa Polskiego. Całą uroczystośc prowadził Prezes związku Piłsudczyków - Pan Jan Zieliński z Małego Płocka. Na koniec wszyscy uczestnicy mogli skosztować wojskowej grochówki, bigosu oraz innych specjalów przygotowanych przez KGW z Małego Płocka. Wszystko to stanowiło piękną lekkcję lokalnego patriotyzmu. zamiast siedzieć przed telewizorem mogliśmy na żywo cieszyć się z odzyskanej 104 lata temu przez Polskę niepodległości.
Na zakończenie warto przypomnieć wiersz z kazania, który stanowi swoisty rachunek sumienia dla wszyskich Polaków, którzy tacy podzieleni jesteśmy. Prośmy więc Boga przez MB Pocieszenia o łaskę narodowej ZGODY !!! CZEŚĆ I CHWAŁA BOCHATEROM !!!
Tu o sprawiedliwość
kamienie wołają.
Tu spryt się nagradza
a wyszydza prawość.
Tu depcze się prawdę
i krzyżuje świętość.
Tu kpi się z proroków,
patriotów, mędrców.
Tu dużo się krzyczy
a robi niewiele.
Tu wyznaje się Boga
jedynie w kościele.
Tu podcina się skrzydła
wielkim ideałom.
Tu życie poświęcić
to jeszcze za mało!
Tu honor, wstyd, dumę
odesłano w baśnie.
- A cóż to za kraj?
- A to POLSKA właśnie!