Zaproszenie na Drogę Krzyżową ulicami Małego Płocka

Serdecznie zapraszamy wszystkich parafian i gości do wspólnego udziału w Drodze Krzyżowej ulicami Małego Płocka, która odbędzie się w piątek, 11 kwietnia, o godzinie 19:00.

W tym czasie zadumy i modlitwy będziemy rozważać mękę Chrystusa, niosąc krzyż i dając świadectwo naszej wiary. Niech to będzie okazja do duchowego umocnienia i refleksji nad tajemnicą zbawienia.

Zapraszamy do wspólnej modlitwy!

TRASA DŁUŻSZA - 41 KILOMETRÓW

TRASA KRÓTSZA - 20 KILOMETRÓW

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE:

PROGRAM:

28 MARCA 2025: PIATEK

8.30 - msza szkolna: SP Chludnie i Rogienice Wielkie

10.00 - msza z konferencją dla dorosłych

12.00 - msza szkolna: SP Mały Płocka

17.00 - Droga Krzyżowa i msza z konferencją dla pracujących

29 MARCA 2025: SOBOTA:

10.00 - msza z Sakramentem namaszczenia chorych oraz konferencja dla chorych

12.00 - msza dla wszystkich

17.00 - msza maryjna z modlitwą różańcową oraz konferencja maryjna

30MARCA 2025: NIEDZIELA - 4 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU:

Msze święte w układzie niedzielnym: 8.00, 10.00, 12.00 oraz 15.00 - komunia św. generalna oraz odpust zupełny za udział w rekolekcjach

WSZYSTKICH PARAFIAN SERDECZNIE ZAPRASZAMY !!!

📢 KURS LEKTORA SŁOWA BOŻEGO W NASZYM SANKTUARIUM! 📢

Serdecznie zapraszamy wszystkich, którzy pragną pogłębić swoją wiarę i służyć Bogu poprzez piękne i godne proklamowanie Jego Słowa! 🙏📖

Podczas kursu:
✅ Nauczysz się poprawnej dykcji i interpretacji tekstów biblijnych
✅ Poznasz liturgiczne zasady czytania Słowa Bożego
✅ Otrzymasz duchowe przygotowanie do pełnienia tej posługi

💡 Chcesz dołączyć? Zgłoszenia przyjmuje ks. Tomek.

“Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). ✨

Nie zwlekaj – stań się głosem Słowa Bożego! 📖🙏

📣 OGŁOSZENIE 📣
Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Małym Płocku serdecznie zaprasza na:

➡️ Kurs dla kandydatów na wychowawców wypoczynku dzieci i młodzieży

✅ Koszt kursu: 180 zł
✅ Miejsce: Dom Pielgrzyma przy Sanktuarium w Małym Płocku
✅ Liczba miejsc: tylko 15 osób

Kurs skierowany jest zarówno do naszych parafian, jak i do osób spoza parafii – wszystkich, którzy chcą zdobyć kwalifikacje do pracy z dziećmi i młodzieżą podczas wypoczynku letniego i zimowego.

Wymagania: ukończone 18 lat i minimum szkoła średnia.

Zapisy u ks. Tomka – liczba miejsc ograniczona, więc zachęcamy do szybkiego zgłoszenia!

Serdecznie zapraszamy do udziału!

JUBILEUSZOWA EDK 2025

Zaproszenie na Ekstremalną Drogę Krzyżową 2025

Drodzy Parafianie, Pielgrzymi i Przyjaciele Małopłockiego Sanktuarium !!!

Zapraszamy Was do udziału w Ekstremalnej Drodze Krzyżowej, która odbędzie się 4 kwietnia 2025 r.. To wyjątkowa okazja, by przez trud i modlitwę zbliżyć się do Boga.

Rozpoczniemy Mszą Świętą o godz. 19:00, po której każdy wyruszy na wybraną trasę:
✝ Trasa 41,7km – dla tych, którzy pragną pełnego wyzwania i głębokiej duchowej refleksji.
✝ Trasa 20 km – dla osób, które chcą przeżyć tę noc modlitewnie, lecz w nieco krótszej wędrówce.

Wyruszamy w milczeniu, indywidualnie lub w małych grupach, krocząc przez noc w zadumie i modlitwie. To droga przemiany serca i spotkania z Bogiem.

Zapisy i szczegóły w parafii. Podejmij wyzwanie i wyrusz w drogę!

Z błogosławieństwem,
Organizatorzy EDK

Walenty z wykształcenia był lekarzem, z powołania duchownym. Żył w III wieku w Cesarstwie rzymskim za panowania Klaudiusza II Gockiego. Cesarz ten za namową swoich doradców zabronił młodym mężczyznom w wieku od 18 do 37 lat wchodzić w związki małżeńskie. Uważał on, że najlepszymi żołnierzami są legioniści niemający rodzin. Zakaz ten złamał biskup Walenty i błogosławił śluby młodych legionistów. Został za to wtrącony do więzienia, gdzie zakochał się w niewidomej córce swojego strażnika. Legenda mówi, że jego narzeczona pod wpływem tej miłości odzyskała wzrok. Gdy o tym dowiedział się cesarz, kazał zabić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty napisał list do swojej ukochanej, który podpisał: „Od Twojego Walentego”. Egzekucję wykonano 14 lutego 269 roku.
Czy pada śnieg, czy świeci słońce,
chcę Ci dziś złożyć życzenia gorące!
Byś dużo miłości wokół siebie miał/a
i same pozytywne rzeczy dostrzegał/a.
To właśnie z Tobą mój świat jest piękniejszy
i to dzięki Tobie staje się też weselszy.
Dlatego dziś w Walentynki życzyć Ci chcę,
abyś nigdy przenigdy nie zmieniał/a się!

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO ZAKOCHANYM !!!

Ostatnim świętem okresu Bożego Narodzenia jest obchodzone 2 lutego Święto Ofiarowania Pańskiego nazywane także świętem Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny, w Polsce świętem Matki Boskiej Gromnicznej. W tym dniu znikają symbole i ozdoby bożonarodzeniowe, kończy się śpiewanie kolęd, a całe rzędy świec zapalają wierni w kościołach i poświęcone zabierają do domu.
Święto Ofiarowania Pańskiego ma swe początki w VIII wieku. Obchodzone jest do dnia dzisiejszego na pamiątkę ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą oczyszczenia czterdzieści dni po porodzie. Łączy się z symboliką światła ze względu na słowa starca Symeona wypowiedziane, kiedy Maryja i św. Józef wnosili Jezusa do świątyni: „Światło na oświecenie pogan” (Łk 2, 32). Według podania temu wydarzeniu towarzyszyła procesja z zapalonymi świecami. Płomień świec stał się symbolem Chrystusa, a w Matce Bożej dostrzeżono tę, która sprowadziła na ziemię to Boskie Światło. Święto Matki Bożej Gromnicznej ma swoje wyjątkowe miejsce w polskiej kulturze i tradycji.
W święto Gromnicznej w kościele święcone są świece-gromnice. Bardzo często są one pięknie udekorowane, a zwłaszcza dawniej przed pójściem do kościoła gromnicę przybierano mirtem, bukszpanem, barwinkiem lub gałązką świerka oraz kokardką z białej lub błękitnej wstążki. W kościele bacznie obserwowano jej płomień. Skwiercząca gromnica miała zwiastować burzowy rok, a gdy wosk z niej obficie kapał to oznaczało, że zima będzie jeszcze długo trwała. Po skończonym nabożeństwie, gromnicę z tym poświęconym ogniem, jeżeli warunki na to pozwalały, starano się donieść do domu i jeżeli się to udało, każdy z domowników brał ją na chwilę do ręki, a następnie wypalano jej płomieniem krzyż na tragarzu, by chronił dom od pioruna. W niektórych wsiach wypalano dodatkowe krzyżyki nad oknem oraz drzwiami, w innych tylko dymem z gromnicy kreślona znaki krzyża w tych miejscach. Jeśli odległość od kościoła była znaczna, gromnicę po poświęceniu gaszono i zapalano dopiero w obejściu. Od gromnicy zapalano ogień w kuchni i piecu. Z zapaloną świecą obchodzono gospodarstwo, wyznaczając symboliczne granice, za które zło nie miało przystępu, okrążano także bydło, by zapewnić zdrowy chów i uniemożliwić dostęp czarownic. W celach profilaktycznych, aby uchronić się od bólu gardła wdychano dym ze zgaszonej gromnicy.
Gromnicę przechowywano w wielkim poszanowani za świętym obrazem lub w skrzyni. Przez cały rok była wykorzystywana do różnych praktyk i rytuałów. W tradycji ludowej gromnica miała chronić domostwo przed burzą, piorunem, huraganem i innymi niebezpieczeństwami. W czasie burzy stawiano gromnicę w oknie albo obchodzono z nią dookoła domostwo, zabieg ten miał chronić przed uderzeniami piorunów.
Powszechnym zwyczajem było wykorzystywanie gromnicy w chwili śmierci. Wkładano gromnicę do ręki konających, wierząc, że skraca konanie. Bacznie obserwowano jej dym po zgaszeniu w czasie przyjmowania przez chorego ostatnich sakramentów. Dym gromnicy unoszący się w kierunku drzwi oznaczał rychłą śmierć.
Płomień gromnicy był wykorzystywany w medycynie ludowej do leczenia choroby skóry – róży. Dymem z gromnicy okadzano dzieci, by się nie bały. Z dawien dawna uważano Matkę Boską Gromniczną za opiekunkę chroniącą od napaści wilków. Społeczność wiejska bardzo bała się tych zwierząt, szczególnie w zimowe miesiące, gdy podchodziły pod ludzkie osiedla. Strach potęgowało również przekonanie o rzekomym powinowactwie z wilkołakami, więc uciekano się do różnych sposobów ochrony. Zabierano gromnicę w zimową podróż, wypalano jej ogniem krzyże na budynkach gospodarskich, modlono się do Matki Boskiej Gromnicznej. Według legendy Matka Boska uratowała wilka, a ten w dowód wdzięczności stał się jej posłuszny, więc Maryja mogła rozkazywać wilkom i tym samym chronić ludzi.
Święto Matki Boskiej Gromnicznej traktowano jako moment przełomowy, uważano bowiem, że w tym dniu przypada połowa zimy i wnioskowano, jaka będzie pogoda na najbliższą przyszłość. Mądrość ludowa prognozy meteorologiczne utrwaliła w wielu przysłowiach: „Gromnica, zimy połowica”; „Na gromnicę z dachów ciecze, zima się przewlecze”; „Na Gromniczną błoto – zima będzie jak złoto”; „Na Gromniczną mróz – szykuj chłopie wóz” i wiele innych.
Nasza rodzima tradycja ludowa potrafiła chrześcijańskiemu świętu nadać rodzimy koloryt. Lud wiejski uzupełniał Objawienie Pańskie o swoje symbole i tak w zimowym pejzażu Boża Rodzicielka z gromnicą w ręku wędrowała polami, drogami, miedzami, lasami, narażając się na potyczki z wilkami, chroniąc oziminy przed wymarznięciem i oświetlając drogę zbłąkanym wędrowcom, a sama gromnica – symbol Jezusa stała się świecą od burz. Święto katolickie zostało połączone z elementami wierzeń przedchrześcijańskich. W kalendarzu kościelnym święto Ofiarowania Pańskiego ma charakter chrystologiczny, w tradycji ludowej jest świętem mariologicznym.

PIELGRZYMKA - FRANCJA: 9-16 CZERWCA 2025 ROKU

1 DZIEŃ - PONIEDZIAŁEK

Wyjazd z Małego Płocka o godz. 3.00. Przejazd przez Polskę i Czechy, Austrię . Przyjazd do Wiednia – zwiedzanie: Katedry św. Stefana, Hoffburg. Nocleg na początku Włoch. Obiadokolacja. Nocleg.

2 DZIEŃ – WTOREK

Śniadanie. Przejazd do Werony – zwiedzanie z pilotem.

Po południu przejazd do San Remo. Obiadokolacja. Nocleg w S. Remo.

3 DZIEŃ – ŚRODA

Śniadanie. Przejazd do Nice – zwiedzanie z pilotem.

Przejazd do Monaco – zwiedzanie Monaco i Monte Carlo.

Powrót na nocleg do San Remo. Obiadokolacja. Nocleg.

4 DZIEŃ – CZWARTEK

Śniadanie. Przejazd do Lourdes.

Po trasie zwiedzanie Carcassonne, dojazd do Lourdes.

Obiadokolacja. Nocleg.

5 DZIEŃ – PIĄTEK

Śniadanie. Całodzienny pobyt w Lourdes. Obiadokolacja. Wieczorem procesja ze świecami w Lourdes. Nocleg.

6 DZIEŃ – SOBOTA

Śniadanie. Przejazd na północ Francji, po trasie zwiedzanie Zamku Chambord nad Loarą. Obiadokolacja. Nocleg przed Paryżem.

7 DZIEŃ - NIEDZIELA

Śniadanie. Dojazd do Centrum Paryża. Zwiedzanie: Plac Zgody, Plac Vendome, Katedry Notre Dame, Opery, Łuk Triumfalny, wzgórze Sacre – Coeur, Wieża Eiffela. Obiadokolacja. Nocleg.

8 DZIEŃ – PONIEDZIAŁEK

Śniadanie. Przejazd przez Niemcy i Polskę. Obiad na terenie Polski.

Powrót do Małego Płocka około 24.00.

ZAPISY ORAZ WSZELKIE DODATKOWE INFORMACJE U KUSTOSZA SANKTUARIUM:

21 i 22 stycznia – Dzień Babci i Dziadka – pamiętajmy o Nich w modlitwie i wdzięczności ♥️

Dziękuję Ci, Panie, za dobroć i miłość, jaką każdego dnia otrzymuję od mojej Babci.
Za jej cierpliwość, za spracowane ręce i serce, które zawsze jest pełne troski.
Proszę Cię, Panie, o zdrowie dla niej, o siłę i radość, by mogła cieszyć się każdą chwilą wśród nas.

Dziękuję Ci również, Panie, za mojego Dziadka, który jest dla mnie opoką.
Za jego mądrość, ciepłe słowa i wsparcie.
Proszę, dodaj mu sił, by mógł nadal być z nami,
a gdy zabraknie mu zdrowia, daj mu poczucie, jak bardzo jest dla nas ważny.

Błogosław im, Panie, na każdy dzień – niech znajdą w swoich bliskich spokój, radość i wdzięczność.
A tym, którzy odeszli, daj, Panie, szczęście wieczne i pokój.

Babciu, Dziadku – dziś, jak każdego dnia, noszę Was w sercu. ♥️
Amen.

 WSZYSTKIM SENIORKOM I SENIOROM DEDYKUJEMY ZNANY JUŻ W NASZYM SANKTUARIUM WIERSZ: BABCIA NIE PRACUJE.

Babcia nie pracuje
Córki w mieście, synek w mieście,
babcia sama jest na rencie
a kto wnuki wychowuje?
Babcia, przecież nie pracuje.
Babcia wcześnie rano wstaje
krowę doi, jeść jej daje
potem obiad ugotuje,
potem wnuki przypilnuje
Babcia ma czas, nie pracuje.
Babcia ma niewielkie pole,
kto uprawi babci rolę,
kto tam sieje, kto żniwuje?
Babcia, przecież nie pracuje
Ni urlopu, ni wolnego,
ani dnia chorobowego,
bo któż o to się frasuje?
Przecież babcia nie pracuje.
Puchną nogi, boli serce,
reumatyzm skrzywił ręce,
babcia chyba nic nie czuje?
Bo przeciez babcia nie pracuje
Lecz i babcia spocznie sobie,
gdy ją wreszcie złożą w grobie,
pewnie renty nie skosztuje
przecież babcia nie pracuje

DEKRET
Biskupa Łomżyńskiego ustanawiający kościoły stacyjne w Diecezji Łomżyńskiej z okazji Jubileuszu Zwyczajnego Roku 2025
Czas Jubileuszu jest szczególnym momentem łaski i duchowej odnowy dla wspólnoty Kościoła. Papież Franciszek bullą Spes non confundit („Nadzieja zawieść nie może”) ogłosił Jubileusz Zwyczajny w Kościele Powszechnym, który trwa od otwarcia watykańskich drzwi świętych w dniu 24 grudnia 2024 roku do ich zamknięcia w dniu 6 stycznia 2026 r. Czas ten zachęca nas do głębszego przeżywania wiary w jedności z wiernymi na całym świecie. Ojciec Święty przypomina nam, że jesteśmy "pielgrzymami nadziei" – wezwanymi, by nieść światło Ewangelii w nasze codzienne życie i wspólnoty. Z wdzięcznością wobec Boga, który przez stulecie prowadził Diecezję Łomżyńską drogą wiary, pragniemy uczynić ten czas okazją do pogłębienia naszej jedności z Chrystusem, zbliżenia się do Niego poprzez sakramenty oraz umocnienia więzi między wspólnotami parafialnymi. Jubileusz jest również sposobnością, aby spojrzeć na historię naszego Kościoła z perspektywy wiary i odczytać w niej obecność Boga, który prowadzi nas w każdej epoce. Naszym patronom, św. Brunonowi z Kwerfurtu i św. Andrzejowi Boboli, zawdzięczamy wzór wierności Ewangelii i oddania Chrystusowi, który niech będzie inspiracją dla wszystkich wiernych naszej diecezji.
Aby umożliwić wiernym pełniejsze przeżycie tego szczególnego czasu, ustanawiam następujące kościoły w Diecezji Łomżyńskiej jako Kościoły Stacyjne Roku Jubileuszowego:
1. Katedra pw. św. Michała Archanioła w Łomży – główny kościół diecezji i centrum obchodów jubileuszowych, w którym znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości, z cudownym obrazem koronowanym przez św. Jana Pawła II.
2. Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łomży.
3. Sanktuarium Matki Boskiej Hodyszewskiej – Matki Pojednania w Hodyszewie.
4. Sanktuarium Matki Boskiej Płonkowskiej Królowej Młodzieży w Płonce Kościelnej.
5. Sanktuarium Matki Boskiej Wąsewskiej w Wąsewie.
6. Sanktuarium Matki Boskiej Osuchowskiej w Nowej Osuchowej.
7. Sanktuarium Matki Boskiej Wąsowskiej w Wąsoszu.
8. Sanktuarium Matki Boskiej Dąbrowskiej w Dąbrówce.
9. Sanktuarium Matki Pocieszenia Pani Małopłockiej w Małym Płocku.
10. Sanktuarium NMP Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia w Łapach.
11. Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Porządziu.
12. Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce.
13. Sanktuarium św. Idziego w Wyszkowie.
14. Sanktuarium Świętej Rodziny w Wyszkowie.
15. Sanktuarium bł. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Zuzeli.
16. Bazylika Mniejsza pw. Trójcy Przenajświętszej w Myszyńcu.
17. Bazylika Mniejsza pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sokołach
Ustanowienie Kościołów Stacyjnych ma na celu wskazanie miejsc szczególnych, w których wierni mogą doświadczyć obfitości Bożych łask, uczestnicząc w liturgii, adoracji oraz modlitwie, w ten sposób uwielbiać Boga, dziękować za Jego dobrodziejstwa oraz prosić o dalsze łaski dla nas i przyszłych pokoleń.
  Wierni w Roku Jubileuszowym będą mogli uzyskać następujące odpusty jubileuszowe (zob. Dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia 13 maja 2024 r.):
- odpust za pobożną pielgrzymkę do kościoła jubileuszowego połączoną z uczestnictwem tam we Mszy św., nabożeństwie Słowa Bożego, Drodze Krzyżowej lub różańcu,
- odpust za pobożne nawiedzenie kościoła jubileuszowego połączone z adoracją Najświętszego Sakramentu i rozmyślaniem, zakończoną modlitwami Ojcze nasz, Wierzę, Zdrowaś Maryjo,
- odpust dla osób, które z ważnych powodów nie mogą nawiedzić kościołów jubileuszowych (osoby starsze, chorzy, osoby stale posługujące chorym) za jedność duchową z wiernymi nawiedzającymi miejsca jubileuszowe i odmówienie Ojcze nasz, Wierzę oraz innej modlitwy zgodnej z intencjami Roku Świętego, ofiarowując swoje cierpienia lub życiowe trudności,
- odpust za dzieło miłosierdzia, głównie na rzecz służby braciom obciążonym różnymi potrzebami lub trudnymi sytuacjami,
- odpust za dzieło pokuty, które świadczy o podjętym nawróceniu (np. powstrzymanie się przez jeden dzień od błahych rozrywek realnych lub wirtualnych, od zbędnej konsumpcji w połączeniu z datkiem dla ubogich) lub miłości (np. wspieranie dzieł na rzecz obrony i ochrony życia, samotnych, migrantów).
Pomimo zasady, że dziennie można uzyskać tylko jeden odpust zupełny, wierni otrzymają drugi akt miłosierdzia na rzecz dusz czyśćcowych, jeśli tego samego dnia podejmą drugi raz dzieło jubileuszowe i przystąpią po raz drugi do Komunii św. podczas Eucharystii.

Wierni, odwiedzając wymienione kościoły, będą mogli uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, tj.:
• przystąpienie do sakramentu pokuty,
• przyjęcie Komunii Świętej,
• modlitwa w intencjach Ojca Świętego,
• brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego.
Niech Jubileuszowy Rok Łaski stanie się dla nas wszystkich czasem świętości, nawrócenia i odnowienia wiary. Powierzamy nasz Jubileusz szczególnemu wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny Matki Pięknej Miłości z katedry łomżyńskiej.
Łomża, dnia 27 grudnia 2024 r.

† Janusz Stepnowski
Biskup Łomżyński

ŻYCZENIA I PODZIĘKOWANIA:

Z okazji świąt Bożego Narodzenia składamy z serca płynące życzenia.

Boże Dziecię niechaj błogosławi wszystkim domostwom naszej parafii.

Niech czas współnego świętowania umacnia w was wiarę w Syna Bożego,

nadzieję na lepsze jutro

oraz miłość i zgodę w rodzinach.

Nowy 2025 rok niechaj będzie spełnieniem wszystkich marzeń.

Duszpasterze Sanktuarium.

Bogu przez Maryję - Matkę Pocieszenia z serdecznym podziękowaniem za rok 2024.

Dziękujemy za wszelkie dobra duchowe tego czasu, dzięki którym wzrastamy w łasce.

Dziękujemy także za wszelkie dobra materialne, dzięki którym z roku na rok

nasze Sanktuarium i jego otoczenie pięknieje.

Kustosz Sanktuarium - Ks. Jan Pieńkosz.

Czym jest Jubileusz
„Jubileusz” to nazwa roku szczególnego: wydaje się, że pochodzi od instrumentu, którym posługiwano się by obwieścić jego początek; jest to yobel, barani róg, którego dźwięk rozbrzmiewa w Dzień Przebłagania (Jom Kippur). Święto to jest obchodzone co rok, ale szczególnego znaczenia nabiera, gdy zbiega się z początkiem roku jubileuszowego. Pierwszą ideę na ten temat znajdujemy w Biblii: w roku 50-tym ma być obchodzony jubileusz, jako rok dodatkowy po cyklu siedmiu pełnych lat szabatowych, przypadających co siedem lat. (por. Kpł 25, 8-13). Choć nie jest to łatwe do osiągnięcia, został zaproponowany jako okazja do przywrócenia prawidłowej relacji z Bogiem, między ludźmi i z całym stworzeniem; obejmował przebłaganie za grzechy, powrót do swej własności i odpoczynek całej ziemi.
Ewangelia według św. Łukasza, cytując proroka Izajasza, opisuje misję Jezusa w ten sposób: „Duch Pański spoczywa na mnie; ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4, 18-19; por. Iz 61, 1-2). Te słowa Jezusa stały się także czynami wyzwolenia i nawrócenia w codziennych spotkaniach z Nim i relacjach.
W 1300 roku Bonifacy VIII ogłosił pierwszy Jubileusz, nazywany również „Rokiem Świętym”, ponieważ jest to czas, w którym doświadczamy, że świętość Boga nas przemienia. Okres jego występowania zmieniał się na przestrzeni lat: na początku odbywał się co 100 lat; następnie, w roku 1343 r. został skrócony do 50 lat przez papieża Klemensa VI, a ostatecznie do 25 lat w 1470 r. przez Pawła II. Odwołuje się on także do momentów „nadzwyczajnych”: np. w 1933 r. Pius XI chciał upamiętnić rocznicę Odkupienia, a w 2015 r. papież Franciszek ogłosił Rok Miłosierdzia. Inny był również sposób świętowania tego roku: pierwotnie zbiegał się on z wizytą w rzymskich bazylikach św. Piotra i Pawła, sukcesywnie wraz z kolejnymi pielgrzymkami, dodano inne znaki, jak np. Drzwi Święte. Uczestnicząc w Roku Świętym można uzyskać odpust zupełny.

CZTERY JUBILEUSZE W MAŁYM PŁOCKU:

2025 - JUBILEUSZ ZWYCZAJNY KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO

1925 - 2025 - 100 - LECIE DIECEZJI ŁOMŻYŃSKIEJ

1415 - 2025 - 610 LAT PARAFII W MAŁYM PŁOCKU

2020 - 2025 - 5 LAT SANKTUARIUM MATKI POCIESZENIA

Pielgrzymi nadziei
Słowa: Pierangelo Sequeri
Dostosowanie do języka polskiego: Krzysztof Niegowski
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Naród każdy, lud i język świata
w Twoim Słowie swój znajduje blask.
Synów, córki, kruchych i zgubionych
Ty w Twym Synu wciąż przygarniasz
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Patrzy na nas Bóg czuły, cierpliwy:
Nowej ery rodzi się już świt
Nowe Niebo, Ziemia Odnowiona:
Życia Duch przenika mury.
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Podnieś oczy, ruszaj z wiatrem w przyszłość
do nas Bóg dziś idzie, trzymaj krok,
Patrz na Syna, co się stał człowiekiem
Tłumy ludzi odnalazły Go.
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
 
Podczas wędrówki pieśń bardzo często pojawia się na ustach, jakby była zaufanym towarzyszem wędrownika, któremu łatwiej wyrazić siebie i umotywować cel swojej podróży z pomocą śpiewu. Dotyczy to także życia w kontekście wiary, które jest pielgrzymowaniem w świetle Zmartwychwstałego Pana. Pismo Święte jest przesiąknięte pieśnią, czego przykładem są Psalmy: modlitwy ludu Izraela zostały napisane po to, by głosić je śpiewem, aby poprzez pieśń przedstawiać Panu najbardziej ludzkie sprawy. Tradycja Kościoła pielęgnuje tę jedność, czyniąc śpiew i muzykę jednym z płuc swojej Liturgii. Jubileusz, który już sam w sobie jest wydarzeniem dla ludu pielgrzymującego do Drzwi Świętych, znajduje w pieśni jeden ze sposobów wyrażenia swojego motto: „Pielgrzymi nadziei”.
Tekst przygotowany przez Pierangelo Sequeri, nawiązujący do Roku Świętego, skierowany jest do wszystkich twórców muzycznych, którzy pragną wziąć udział w Międzynarodowym Konkursie Hymnu Jubileuszowego 2025. Przede wszystkim motto „Pielgrzymi nadziei” znajduje swój biblijny odpowiednik na niektórych stronach pism proroka Izajasza (Izajasz 9 i Izajasz 60). Tematy stworzenia, braterstwa, czułości Boga, nadziei i przeznaczenia, rozbrzmiewają językiem, który nie jest „technicznie” teologiczny, choć w swojej treści zawiera biblijne odniesienia, aby brzmiał wymownie, ale też zrozumiale w uszach naszych czasów.
Krok po kroku, poprzez codzienną pielgrzymkę, ludzie wierzący opierają swą ufność na źródle Życia. Pieśń, która pojawia się spontanicznie podczas drogi (por. Augustyn, Kazania, 256), skierowana jest do Boga i jest to pieśń pełna nadziei na wyzwolenie i wsparcie. Pieśń, której towarzyszy życzenie, aby dotarła do uszu Tego, który sprawia, że ona płynie. Bóg, jako wiecznie żywy płomień, rozpala nadzieję i dodaje energii pielgrzymującym ludom.
Prorok Izajasz wielokrotnie widzi rodzinę mężczyzn i kobiet, synów i córek, powracających z rozproszenia, zebranych w świetle Słowa Bożego: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką” (Iz 9, 1). Światłością jest Jezus, który stał się człowiekiem i który swoim Słowem gromadzi wszystkie ludy i narody. Żywy płomień Jezusa daje początek temu wydarzeniu: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą.” (Iz 60, 1).
Chrześcijańska nadzieja jest dynamiczna i rzuca światło na pielgrzymkę życia, ukazując oblicze braci i sióstr, jako towarzyszy w drodze. To nie jest wędrówka samotnych wilków, ale podróż ludzi, pewnych siebie i szczęśliwych, zmierzających ku Nowemu przeznaczeniu. Tchnienie Ducha nadaje blask przyszłości, która ma nadejść. Ojciec niebieski cierpliwie i z czułością obserwuje pielgrzymkę swoich dzieci i otwiera im drogę, wskazując na Jezusa, swojego Syna, który staje się przestrzenią pielgrzymowania dla każdego z nas.

Modlitwa Jubileuszu

Ojcze, który jesteś w niebie,

niech wiara, którą nam dałeś

w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, naszym Bracie,

i płomień miłości

rozlany w naszych sercach przez Ducha Świętego,

obudzą w nas błogosławioną nadzieję

na przyjście Twojego Królestwa.

Niech Twoja łaska przemienia nas

w pracowitych siewców ewangelicznych ziaren,

które będą zaczynem ludzkości i kosmosu,

w ufnym oczekiwaniu

nowego nieba i nowej ziemi,

gdy moce Zła zostaną pokonane,

a Twoja chwała objawi się na wieki.

Niech łaska Jubileuszu

ożywi w nas, Pielgrzymach nadziei,

pragnienie dóbr niebieskich

i rozleje po całej ziemi

radość i pokój

naszego Odkupiciela.

Tobie Boże, błogosławiony po wsze czasy,

niech będzie cześć i chwała na wieki.

Amen.

Logo Jubileuszu: znaczenie
Logo wybrane na Rok Święty przedstawia cztery stylizowane i pełne wdzięku postacie w czterech kolorach: czerwony, pomarańczowy, zielony i niebieski. Wybór kolorów nie jest przypadkowy, podobnie jak kolor szat liturgicznych w ciągu roku liturgicznego. Czerwień symbolizuje miłość, pasję i dar z siebie, ofiarę Chrystusa i Jego bezgraniczną miłość do ludzkości, ale także ogień Ducha Świętego i Jego moc, która ożywia chrześcijan. Pomarańczowy wyraża radość, witalność i entuzjazm, światło, które oświetla drogę wiary. Zielony jest powszechnie uznawany za kolor nadzieji, wzrostu i odrodzenia. Wreszcie, niebieski symbolizuje wiarę, pokój i spokój, przypomina niebo i duchowość oraz zachęca do kontemplacji i modlitwy.
Cztery postacie reprezentują całą ludzkość, z jej różnicami i podobieństwami. Postacie te obejmują się nawzajem, wyrażając solidarność i braterstwo, które powinny zjednoczyć narody świata. Przewodzi im czerwona postać, trzymająca się krzyża utworzonego przez czarną, zakrzywioną linię, która na dole jest zakończona kotwicą. Krzyż nie jest sztywny, nie jest statyczny, ale zakrzywia się w kierunku ludzkości, jakby chciał ją objąć. Jeśli chodzi o kotwicę, to sam abp Fisichella wyjaśnił jej znaczenie: „Jak wiemy, kotwica była często używana jako metafora nadziei. Kotwica nadziei to nazwa nadana w żargonie morskim kotwicy rezerwowej, używanej przez łodzie do wykonywania manewrów awaryjnych w celu ustabilizowania statku podczas sztormów”. Znaczenie tego symbolu w logo Jubileuszu jest jasne: właśnie w najtrudniejszych chwilach musimy polegać na kotwicy, która zapewni nam bezpieczeństwo i zagwarantuje zbawienie, a która kotwica byłaby lepsza od Krzyża, symbolu Chrystusa i Jego nieskończonej miłości do nas wszystkich? Obecność małych, wzburzonych fal w dolnej części logo potwierdza istnienie niebezpieczeństw i przeszkód, tych osobistych perypetii i wydarzeń na świecie, które sprawiają, że życie każdego z nas nie zawsze jest łatwe.
W związku z powyższym logo nabiera wyraźnego znaczenia a Jubileusz, ze swoimi dwunastoma miesiącami ceremonii i inicjatyw, staje się długą pielgrzymką, którą wszyscy razem jako bracia, musimy odbyć w kierunku zbawienia, prowadzeni przez Krzyż i nadzieję zbawienia obiecaną przez Boga.

PIELGRZYMI NADZIEI TEMATEM JUBILEUSZU 2025

Podczas gdy trwają przygotowania do Roku Świętego 2025, którego bogaty kalendarz został opublikowany a hymn został wykonany po raz pierwszy, logo Jubileuszu również zaczyna się rozprzestrzeniać. Jest ono bogate w symbolikę reprezentującą główne tematy Roku Świętego: nadzieję, miłosierdzie i braterstwo.

Logo zostało zaprezentowane 28 czerwca na konferencji prasowej w Sala Regia Pałacu Apostolskiego w Watykanie, w obecności księdza prałata Rino Fisichelli, Pro-Prefekta Dykasterii ds. Ewangelizacji, i uzuskało aprobatę biskupów, księży i osób świeckich.

W rzeczywistości jest to prosty i uniwersalny obraz, który może być zrozumiany przez ludzi wszystkich kultur i religii, zawierający zaproszenie dla wszystkich do wspólnego kroczenia ku lepszej przyszłości, kierując się wiarą i wolą budowania lepszego świata pod sztandarem miłosierdzia i braterstwa. Nadzieję tę podkreśla motto Jubileuszu 2025, wyraźnie widoczne na zielono w dolnej części logo: Peregrinantes in Spem, „Pielgrzymi nadziei„.

Nadzieja będzie bowiem motywem przewodnim Roku Świętego 2025.

Zobaczmy jednak szczegółowo, co reprezentuje logo Jubileuszu i jakie jest jego znaczenie.

Temat: Pielgrzymi nadziei
Temat Jubileuszu w Rzymie zawiera się we wspomnianym wcześniej haśle: „Pielgrzymi nadziei„. Mówiąc o temacie wybranym na nadchodzący Jubileusz, papież Franciszek podkreślił znaczenie głębszej duchowej refleksji nad Miłosierdziem, zachęcając do modlitwy i większej świadomości woli Bożej w naszym codziennym życiu, poprzez konkretne działania współczucia, przebaczenia i solidarności. Ponadto papież zalecił, aby każdy poświęcił rok 2024 na modlitwę, przygotowując się do Jubileuszu, medytując nad miłosierdziem Boga Ojca i naszą rolą jako aktywnych świadków i promotorów miłosierdzia we współczesnym świecie.
Hasło to brzmi jak zaproszenie do wspólnej wędrówki, skierowane do wszystkich chrześcijan i ludzi, aby razem podążać ku lepszej przyszłości, opartej na nadziei, miłosierdziu i braterstwie, nieustannej wędrówce w poszukiwaniu Boga i Jego zbawienia. Sama idea pielgrzymowania sugeruje wspólnotowy wymiar Kościoła: wszyscy wędrujemy razem, nikt nie jest sam w swoim dążeniu do zbawienia, w swoim pragnieniu pojednania z Bogiem i bliźnimi. Pielgrzymka jest właśnie okazją do dawania świadectwa radości Ewangelii, dzielenia się swoją wiarą ze światem i budowania przyszłości pokoju i braterstwa dla wszystkich.

Papież Franciszek oficjalnie ogłosił Jubileusz 2025 roku – pod hasłem „Pielgrzymi Nadziei„. Uroczystość, która odbyła się 9 maja 2024 r., rozpoczęła się w przedsionku bazyliki św. Piotra w Watykanie, przed jej Drzwiami Świętymi, otwieranymi na każdy kolejny Jubileusz. Papież Franciszek wręczył bullę „Spes non confundit” (Nadzieja zawieść nie może) zwołującą Jubileusz 2025 archiprezbiterom czterech bazylik papieskich oraz przedstawicielom Kościoła powszechnego z różnych stron świata i dziekanowi protonotariuszy apostolskich, który następnie odczytał najistotniejsze fragmenty tego dokumentu. [www.vaticannews.va]
TEKST BULLI „SPES NON CONFUNDIT”
Jubileusz zainauguruje otwarcie Drzwi Świętych w bazylice watykańskiej 24 grudnia 2024, a ich zamknięcie odbędzie się 6 stycznia 2026 roku. W diecezjach Rok Jubileuszowy otworzy Eucharystia sprawowana we wszystkich katedrach i konkatedrach na świecie 29 grudnia 2024 r.
To jest fundament naszej nadziei: Chrystus wstępując do nieba wnosi do serca Boga nasze człowieczeństwo, obciążone oczekiwaniami i pytaniami, „aby umocnić naszą nadzieję, że tam, gdzie jest On, Głowa i Pierworodny, my również, Jego członki, będziemy zjednoczeni w tej samej chwale” (por. Prefacja o Wniebowstąpieniu). Bracia i siostry, to właśnie tę nadzieję, zakorzenioną w Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał, chcemy wychwalać, przyjąć i głosić całemu światu w nadchodzącym Jubileuszu, który zbliża się wielkimi krokami.
Homilia Ojca Świętego 9.05.2024
więcej: https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2024-05/papiez-oglosil-jubileuszowa-bulle-zwolujaca-rok-swiety.html