PIERWSZA W POLSCE KAPLICA PW. ŚW. LUDWIKA MARII W MAŁYM PŁOCKU
WE WSPOMNIENIE ŚW. LUDWIKA 28 KWIETNIA 2024 ROKU ZOSTAŁA UDOSTĘPNIONA DO UZYTKU WIERNYCH PARAFIAN ORAZ PIELGRZYMÓW PIERWSZA W POLSCE KAPLICA PW. ŚW. LUDWIKA MARII.
KAPLICA SŁUŻYĆ BĘDZIE POTRZEBOM WIERNYCH: WYSTAWIENIE CIAŁA ZMARŁYCH, REKOLEKCJE ZAMKNIĘTE, DNI SKUPIENIA DLA WSPÓLNOT, PRYWATNE NABOŻEŃSTWA DLA PIELGRZYMÓW.
WARTO WIĘC PO KRÓTCE ZAPOZNAĆ SIĘ Z TYM WIELKIM ŚWIĘTYM, TAK MAŁO ZNANYM W POLSCE.
ŚW. LUDWIK MARIA GRIGNION DE MONTFORT
Papież Jan Paweł II musiał wywołać zdziwienie u wielu osób, gdy w czasie swej podróży do Francji we wrześniu 1996 roku, w jej programie umieścił Saint-Laurent-sur-Sevre, małe miasteczko w Wandei. Zależało mu bardzo, aby odbyć pielgrzymkę do grobu św. Ludwika de Montforta, spoczywającego w Bazylice właśnie w tym miasteczku. Wyjaśnił to w ten sposób: „Wiele zawdzięczam św. Ludwikowi de Montfort, gdyż jest on dla mnie ważną postacią, która oświeciła mnie w ważnych momentach mojego życia. Dziękuję Bogu za coraz szersze poznawanie, odkrywanie tego Świętego Misjonarza”.
Kim jest ten „Święty Misjonarz”?
Urodził się 31 stycznia 1673 roku, w Montfort-sur-Meu (25 km na zachód od Rennes, w północno-zachodniej Francji). Następnego dnia rodzice ochrzcili go nadając mu imię Ludwik. Jego ojciec, Jan-Baptysta Grignion, był adwokatem; matka była córką urzędnika magistratu w Rennes.
Później Ludwik do swego pierwszego imienia doda Maria, wyrażając w ten sposób swą wielką miłość do Najświętszej Maryi Panny. De Montfort nie jest oznaką tytułu szlacheckiego, lecz nazwą miejsca, gdzie Św. Ludwik został ochrzczony. Dlatego najczęściej pisze się i mówi o nim jako o Ojcu Montfort.
W wieku lat 12 rozpoczyna naukę w kolegium jezuickim w Rennes. Pracowity i sumienny wykazuje wybitne osiągnięcia w dziedzinie filozofii.
Mieszkając w Rennes odkrywa zupełnie nieznany wcześniej świat biedoty, żyjącej w miejskich przytułkach. Biorąc przykład ze swej matki, okazuje pomoc tym, którzy nie ośmielają się nawet o nią prosić. Również w samym kolegium wspomaga tych, którzy są z powodu ubóstwa odsunięci w cień, osamotnieni.
Za radą swoich wychowawców, wstępuje do „Kongregacji Najświętszej Panny”. Czyni to z radością, gdyż w ten sposób może pogłębić swoją wiarę i nabożeństwo do Maryi. Tej drogi duchowej nie opuści już nigdy, podążając nią z ufną wiarą i z apostolskim zaangażowaniem.
W tym czasie modlitwy i głębokiej refleksji pojawia się zamysł, aby oddać całe życie Bogu i bliźniemu jako kapłan. We wrześniu 1693 roku opuszcza rodzinne strony i udaje się do Paryża, aby wstąpić do Seminarium św. Sulpicjusza.
Służba apostolska
5 czerwca 1700 roku Ludwik-Maria zostaje wyświęcony na kapłana. Odprawia swą Mszę prymicyjną przy ołtarzu Najświętszej Maryi Panny w Kościele św. Sulpicjusza. Stawia sobie za zadanie „nauczanie katechizmu wśród ubogich i głoszenie nabożeństwa do Matki Bożej”.
Potem przez 6 lat pełni funkcję kapelana w Szpitalu Miejskim w Poitiers. Tam właśnie do jego konfesjonału przychodzi córka zasobnej, mieszczańskiej rodziny, Maria-Luiza Trichet. Pod wpływem charyzmatu swego spowiednika i ojca duchowego, wkłada habit zakonny 2 lutego 1703 roku. Tego dnia staje się pierwszą siostrą w nowym zgromadzeniu Córek Mądrości.
Św. Ludwik prócz pracy duszpasterskiej, podejmuje również starania, aby uczynić godniejszym życie 400 mieszkańców tej placówki: chorych, bezdomnych, ubogich. Organizuje dla nich zbiórki żywności, rozdaje posiłki, pochyla się z troską i oddaniem nad chorymi.
Jednak w roku 1706, chcąc uniknąć kłótni i ataków zazdrośników, opuszcza szpital miejski. Idąc za radą życzliwych mu osób udaje się do Rzymu, aby oddać się do dyspozycji samego papieża. Klemens XI ukazuje mu nowe perspektywy w jego pracy: „We Francji jest wielkie pole dla apostolstwa misyjnego; ucz ile ci sił starczy prostych ludzi i ich dzieci zasad wiary, spraw, aby odnawiali swe przyrzeczenia chrztu świętego, a wszystko to czyń zawsze w posłuszeństwie wobec biskupa diecezji, która będzie miejscem twojej pracy”. Św. Ludwik-Maria otrzymuje od papieża krzyż i tytuł „Misjonarza Apostolskiego”.
Misjonarz apostolski (1706-1716)
Przez kolejne dziesięć lat Ojciec Montfort prowadzi misje w całej zachodniej Francji. Pieszo przemierzy ponad 200 parafii w Bretanii, Pays de la Loire, Wandei, Aunis, Charante.
Jego misje i rekolekcje cieszą się wielką popularnością. Ludwik ma łatwość przemawiania do ludu, jego słowa są zrozumiałe, trafiają do serc, wywołują głębokie przeżywanie wiary.
Długie marsze, skromne wyżywienie, często towarzyszący ból fizyczny i duchowy oraz brak wypoczynku, wszystko to sprawiło, że solidne zdrowie Św. Ludwika zostało nadszarpnięte. W czasie ostatnich misji w Saint-Laurent-sur-Sèvre, wysoka gorączka zwala go z nóg; musi przerwać misje. Umiera 28 kwietnia 1716 roku, w wieku 43 lat. Jego grób jest otaczany coraz większym kultem. W miejscu jego spoczynku powstają domy trzech zgromadzeń: Ojców i Braci Towarzystwa Maryi, Córek Mądrości i Braci Św. Gabriela.
Bogu przez NMP poświacamy naszą kaplicę św. Ludwikowi, będzie to jedyna w diecezji oraz jak sie okazuje w Polsce, kaplica pod wezwaniem tego wielkiego świętego, który tak wielki wpływ wywarł na św. Jana Pawła II.