DOSTOJNE RELIKWIE MARYJNE 2023.
DOSTOJNE RELIKWIE ZWIĄZANE Z MATKĄ BOŻĄ, KATECHEZA 1.
W czasie śmierci i wniebowzięcia NMP obecni byli wszyscy Apostołowie z wyjątkiem św. Tomasza, który był na wyprawie misyjnej. Tak więc śœ. Tomasza nie było na pogrzebie Matki Jezusa.
Według apokryfu przypisywanego Józefowi z Arymatei, kiedy apostoł Tomasz zbliżał się do Góry Oliwnej, ujrzał, jak aniołowie niosą ciało Maryi do Nieba. Zaczął więc wołać:
O święta Matko, Matko błogosławiona, Matko niepokalana, jeśli już doznałem tej łaski, że cię teraz widzę, gdy dążysz do Nieba, uraduj sługę twego dzięki twemu wielkiemu miłosierdziu”
Wówczas przepaska, którą apostołowie opasali wcześniej ciało Maryi, została zrzucona z Nieba, aby Tomasz mógł ją sobie zachować na pamiątkę.
Po przybyciu do Wieczernika Tomasz wysłuchał opowieści pozostałych apostołów o śmierci i pogrzebie Matki Boskiej. Oświadczył wówczas, że Jej ciała już nie ma w grobie, bo zostało zabrane do Nieba. Zdenerwowani Apostołowie zaczęli mu wypominać grzech niewiary w zmartwychwstanie Jezusa, zarzucając, że teraz dla odmiany fantazjuje.
Tomasz jednak domagał się, aby poszli do grobu i otworzyli go celem sprawdzenia, czy nadal znajduje się w nim ciało Matki Boskiej. Oczywiście grób okazał się pusty. Gdy zaś Tomasz pokazał szarfę, która spadła, gdy aniołowie nieśli ciało Maryi w stronę Nieba, apostołom nie pozostało nic innego, jak uznać, że doszło do wniebowzięcia, którego świadkiem był Tomasz.
Najbardziej znane są relikwie związane z męką i śmiercią krzyżową Chrystusa Pana: relikwie z Krzyża, które już posiada nasze Sanktuarium, korona cierniowa, święte gwoździe, włócznia Longinusa, chusta św. Weroniki z Manopello, suknia z Trewiru, słup biczowania, , całun pogrzebowy – tzw. turyński, sandały, golgota i pusty grób, gdzie byliśmy w tym roku z pielgrzymką. Jest też zachowanych wiele relikwii związanych z życiem świętej rodziny.
Zachowane są w wielu miejscach po całym świecie relikwie związane z życiem Jezusa, Maryi i Józefa. Święta Rodzina ubierała się zgodnie z ówczesną modą. Rzeczy, które miały należeć do Maryi, są dobrej jakości.
Maryja była prawdziwą żoną, matką i gospodynią swojego domu. Zajmowała się szczególnie szyciem. Jednak nie tylko szyła, ale też tkała materiał a nawet przędła nici, a wcześniej farbowała przędzę. Była ona z bawełny, konopi albo z najdroższego wtedy lnu. Z wełny owczej, koziej, wielbłądziej albo z nitek widzielanych przez małże. Maryja zwyczajem żydowskim nie mieszała ze sobą różnych tkanin.
Większość ubrań Maryja wykonywała sama. Sobie, Józefowi i Synowi. Były to zzeczy porządne, na lata. Prała, cerowała, przerabiała. A po śmierci, poprzez św. Jana Apostoła, rozdała ubrania wdowom i służącym, takie były nie do zdarcia. Bardzo możliwe zatem, że przechowywane w kościołach relikwie pochodzą z szafy Matki Boskiej.
Maryja ubierała się na co dzień tak jak inne Żydówki żyjące w tamtych czasach. Ich odzież składała się z trzech wartsw.
Pierwszą była koszula, czyli szata spodnia: hebr. sadin, gr. chiton, łac. tunica lub subucula. Druga część ubioru stanowiła suknia wierzchnia: hebr. talit, gr. himation, łac. tunica longa. Trzecią część ubioru stanowił płaszcz: hebr. simba, simlach, gr. chlamys, łac. toga lub pallium.
W czasie większych chłodów zakładano po dwie suknie spodnie lub wierzchnie. W odróżnieniu od mężczyzn kobiety mogły mieć na szatach ozdobne naszywki lub hafty, a takż przepasywała się kolorowymi pasami. Nosiły też nakrycia głowy zwane chustami lub welonami, składającej się najczęściej z dwóch kawałków tkaniny: białej pod spodem, tzw. podszewki i kolorowej na wierzchu.
W sposób odpowiadający powyższemu opisowi ubierania się dwa tysiące lat temu, tak też była przedstawiana Matka Boska na ikonach i obrazach. W takim samym odzieniu pokazywała się podczas najdonioślejszych prywatnych objawień: m.in. Guadelupe, La salette, Lourdes, Fatimie czy naszym polskim Gietrzwałdzie.
Przechowywane przes stulecia szaty przypisywane Maryi zyskały rangę relikwii. Wśród relikwii maryjnych najczęściej spotykane są: paski, suknie oraz welony Matki Boskiej.
Maryjne pasy były haftowane, z klamrami, szerokie na 20cm albo wąskie na 1cm. Były one wełniane lub lniane. Jeden z takich pasów znajduje się do dzisiaj w Prato w Toskanii. Został przywieziony z Ziemii Świętej w 1141 roku. Drugi taki pas znajduje się w Tortosie w Hiszpanii. Został tam przywieziony w 1178 roku. Na widok publiczny w/w pasy zostają wystawione co kilkanaście lat, gdyż stanowią wielce cenne relikwie.
Koszule NMP najczęściej były wykonywane z czystego lnu, jednego koloru. Jedna suknia NMP znajduje się w Akwizgranie podarowana w 799 roku przez patriarchę Jerozolimy. Jest ona wystawiana na widok publiczny co siedem lat. Ważną relikwią do dziś przechowywaną jest też inna suknia Maryi znajdująca się w katedrze Notre – Dame w Chartres. Specjalnie dla tej relikwii pobudowaną katedrę, którą do dziś można podziwiać, nie mylić z katedrą Notre Dame w Paryżu.
Bardzo istotną częścią garderoby Matki Boskiej były welony. Prawie na wszystkich obrazach Maryja jest ukazywana w welonie, więc nie widzimy jej włosów. Zwykle na obrazach z wniebowzięcia Matka Najświętsza jest ukazywana bez welonu, który podobno też pozostawiła na pamiątkę św. Tomaszowi razem z paskiem. Zawijane na głowie welony mogły sięgać nawet do kostek.
Wielkim kultem są do dzisiaj otaczane welony Matki Bożej jako relikwie. Ich fragmenty znajdują się: m.in. w skarbcu cesarskim w pałacu Hofburg we Wiedniu, na Gorze św. Anny pod Opolem u franciszkanów, w muzeum katedralnym w Peruggi oraz muzem diecezjalnym w Imoli niedaleko Bolonii. Największy welon koloru czerwonego znajduje się w ostatnim z wymienionych miejsc. Jest to lniane płótno o wymiarach 107cm na 58 cm. Duża część innego welonu znajduje się we Sienie. Charakterystyczną cechą welonu ze Sieny jest jego czerwona barwa. Wedłud tradycji wschodniej, Maryja nosiła chustę takiego właśnie koloru. Dlatego bardzo często na prawosławnych ikonach spotkać można wizerunki Matki Bożej w czerwonym okryciu głowy.
Mój Boże sam bym się nie spodziewał, że uda nam się pozyskać tak cenną relikwię z welonu Matki Boskiej. Relikwię umieściłem w tabernakulum w prywatnej kaplicy na plebanii. Docelowo został już zakupiony nowy relikwiarz z fundacji zaprzyjaźnionej ze mną osoby z Wyszkowa. Panu Bogu w Trójcy św. Jedynemu Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu wraz z Maryją Matką Pocieszenia dziękujemy, że po 606 latach historii naszej parafii doczekaliśmy się relikwii Krzyża Świetego w 2021 roku, zaś po 608 latach w tym roku sprowadziliśmy relikwie z welonu NMP. Mam nadzieję, że te relikwie maryjne w Małym Płocku pozwolą nam jeszcze bardziej przylgnąc do Maryi, z nią się zaprzyjaźnić i żyć duchowością Maryjną na co dzień w naszym Sanktuarium. Pragnieniem Matki Bożej jest, aby nasze Sanktuarium było znane nie tylko w diecezji, czy okolicy, ale w całej Polsce. Bądźmy misjonarzami Matki Bożej. Uroczyste wprowadzenie relikwii odbędzie się 15 sierpnia w uroczystość Wniebowzięcia NMP. Mamy za co Bogu dziękować. Amen.